λαυρεωτικός

και λαυρ(ε)ιωτικός, -ή, -ό (Α Λαυρεωτικός και Λαυρειωτικός και Λαυριωτικός, -ή, -όν) [Λαυρεώτας]

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στο Λαύριο ή προέρχεται από το Λαύριο (α. «Λαυρεωτική πρόσοδος» β. «γλαῡκες ὑμᾱς οὔποτ' ἐπιλείψουσι Λαυριωτικαί», Αριστοφ.)

2. (το θηλ. ως κύριο όν.) η Λαυρεωτική

το Λαύριο και η γύρω από αυτό περιοχή

νεοελλ.

το ουδ. ως ουσ. τα Λαυρεωτικά

βλ. λαυριακός.